Manifesto Fundacional
Xa somos 488 adheridas ao noso Manifesto Fundacional!!
Adhírete e súmate a nós.

No noso blog:
08/03/2023 Sobre a pornografía, os efectos do seu consumo e os menores de idade
08/03/2023 O día das mulleres que traballan
17/12/2022 Consecuencias da lei trans sobre o colectivo LGB
20/07/2022 Mulleres no cine e nas series. Dende e para a mirada masculina
13/05/2022 Transfobia ou narcisismo?
05/04/2022 Violencia Vicaria: vouche dar onde mais dóe
01/02/2022 A coeducación secuestrada: transxenerismo e protocolos educativos
Petición aos deputados e deputadas do Congreso

A xustiza pola man
Quedei deshonrada, murcháronme a vida,
fixéronme un leito de toxos e silvas;
i en tanto, os raposos de sangue maldita,
tranquilos nun leito de rosas dormían.
—Salvádeme, ¡ouh, xueces!, berrei… ¡Tolería!
De min se mofaron, vendeume a xusticia.
—Bon Dios, axudaime, berrei, berrei inda…
Tan alto que estaba, bon Dios non me oíra.
Entonces cal loba doente ou ferida,
dun salto con rabia pillei a fouciña,
rondei paseniño… ¡Ne-as herbas sentían!
I a lúa escondíase, i a fera dormía
cos seus compañeiros en cama mullida.
Mireinos con calma, i as mans estendidas,
dun golpe, ¡dun soio!, deixeinos sen vida.
I ó lado, contenta, senteime das vítimas,
tranquila, esperando pola alba do día.
I estonces… estonces, cumpreuse a xusticia:
eu, neles; i as leises, na man que os ferira.
(Rosalía de Castro)